Zgrzewanie punktowe
Zgrzewanie punktowe bywa inaczej nazywane również zgrzewaniem oporowym, to forma łączenia przede wszystkim wszelkiego rodzaju wyrobów z blach. Zgrzewanie polega więc na łączeniu ze sobą materiałów poprzez uzyskiwane podczas oporu prądu elektrycznego, ciepło.
Podczas procesu, wykorzystywane są dwie elektrody ze stopu miedzi, koncentrując przez to prąd spawania w jednym, konkretnym punkcie. Najczęściej grubość arkuszy blach łączonych ze sobą tą metodą nie przekraczają 3 mm. Właśnie dlatego możliwe jest przytopienie materiału oraz utworzenie spoiny, łączącej arkusze.
Podstawową zaletą zgrzewania oporowego jest oszczędność energii, gdyż możliwe jest dostarczenie jej do punktu styku w mniej niż 100 milisekund. Fakt ten ma również duży wpływ na umiarkowane podgrzanie pozostałej części arkusza, bez konieczności przegrzania go. Suma ciepła, dostarczonego do tzw. plamki, czyli punktu styku arkuszy, jest uzależniona od wartości oporów pomiędzy elektrodami, czasu trwania prądu oraz jego wielkości. Wartość prądu dobiera się indywidualnie, w zależności od grubości oraz rodzaju zastosowanych elektrod. Użycie zbyt małej energii, może nie spowodować stopienia materiału, a nawet jeśli, to spoina może być niewystarczająco mocna. Zastosowanie zaś zbyt dużej energii, spowoduje stopienie zbyt dużej powierzchni materiału, a zamiast plamki, może pojawić się nawet wypalony w materiale otwór.
Czym jest i do czego w spawalnictwie służy tritlenek diglynu?
Al2O3 należy do grupy nieorganicznych związków chemicznych z grupy tlenków z występującym glinem w trzecim stopniu utleniania.
Stopy aluminium, mają wyjątkowo dużą odporność na korozję, właśnie dzięki trudnotopliwemu tlenkowi, którym jest Al2O3. Związek ten zazwyczaj tworzy się na powierzchni, utrudniając możliwości spawalnicze poprzez swoją wysoką temperaturę topnienia, dochodzącą do 2000 stopni C, oraz właściwości higroskopijne, powodujące absorbcję wilgoci z powietrza będącą przyczyną porowatości.
Sposobem na pozbycie się warstewki Al2O3 z powierzchni materiału, zwiększa się częstotliwość pracy spawarki z 50Hz na wartości wyższe. Następuje wówczas proces tzw. rozbicia katodowego oraz właśnie zmniejszenie ilości wytrąceń tritlenku glinu w spoinie.
Pręt miedziany jako spoiwo podczas spawania
Zawsze przed rozpoczęciem procesu spawania, należy koniecznie ustawić odpowiedni prąd spawania, uzależniony od średnicy elektrody oraz grubości łączonych elementów. Istotnym czynnikiem decydującym o użyciu odpowiedniej elektrody czy też prętów ważne są takie czynniki jak współczynnik tarcia, ciągliwości oraz odporność korozyjna. Podczas spawania zarówno miedzi jak i mosiądzu wykorzystywane są najczęściej właśnie pręty na bazie miedzi.
Pręty miedziane stosuje się głównie podczas spawania acetylenowo – tlenowego oraz automatycznego stali konstrukcyjnych o niskiej zawartości węgla, najczęściej tworząc spoinę czołową lub pachwinową.
Najnowsze komentarze